Het is hier HEET! Nee, HETER, of beter nog HEETST! We worden al een hele week geteisterd door een hittegolf en ik weet, arme sneeuwmannetjes en vrouwtjes, dat ik absoluut niet zou mogen klagen over het weer hier, maar eerlijk is eerlijk deze onophoudelijke warmte is ook niet alles. Afgelopen week liep het hier al tegen de 35 graden en gisteren en vandaag is het maar liefst 42 graden! Iedere stap die je zet gaat gepaard met een golf zweet op alle mogelijke plaatsen die je je kan voorstellen, de meloen op onze keukentafel ontplofte vanochtend met een flinke PLOF van de hitte, de nachten zijn zó warm dat je amper slaapt en de verkoelende wind is weg. Het enige briesje wat af en toe langskomt voelt als de lucht die uit een fohn komt en geeft dus alles behalve verkoeling. Die anderhalf uur per dag die ik in mijn auto moet doorbrengen zijn zonder airco een verschrikking. Zelfs met een wagenwijd open raam over de snelweg razen zorgt er niet voor dat het water ophoudt langs mijn gezicht te stromen. Kortom, (een beetje) kou is misschien zo slecht nog niet. ;)

Toch weerhoudt al die hitte me er niet van te werken, dingen te ondernemen en weer nieuwe ervaringen op te doen. Eigenlijk heb ik geen keus en is het een kwestie van go with the flow. In het kindertehuis gaat alles zijn gangetje. Er is vorige week een nieuwe vrijwilliger begonnen bij de kleintjes. Ze is een jaar of veertig en komt uit Oostenrijk. Ik herken zoveel van haar van toen ik binnenkwam. De staf heeft blijkbaar niets geleerd, negeert haar net zo hard als ze bij mij deden en leggen haar amper wat uit. Ik heb haar dus maar een rondleiding gegeven en probeer haar aan zoveel mogelijk mensen voor te stellen.
Ik vind het goed te zien hoe zij stilletjes kijkt, amper contact zoekt en zich op de achtergrond houdt. Ik zie mezelf van 9 weken geleden en begin me te realiseren van waar ik kwam. En moet je zien hoe ik nu met iedereen omga! Ik klets met (bijna) iedereen, we maken grapjes, doen gek en hebben lol met elkaar. Dacht ik na drie weken werken dat ik lucht voor iedereen was en dat ze zich totaal niet voor me interesseerden, ik heb het tij weten te keren. En daar ben ik best trots op! Het is me gelukt te integereren en er een fantastische tijd van te maken. Ik hoor staf al roepen dat ze me erg gaan missen! Het voelt dan ook heel erg dubbel dat dit mijn laatste werkweek is en dat ik straks al mijn lieve kinders gedag moet zeggen! Wat zal er van ze terechtkomen? Zal ik ooit nog wat van ze horen? Gelukkig heb ik gepland samen met Liselotte nog even terug te komen wanneer we na onze reis weer in de buurt zijn.

Ja, want het schiet al op! Komende zaterdag vlieg ik naar Johannesburg om vervolgens een paar dagen in Pretoria bij Liselotte te gaan logeren voordat we samen aan onze rondreis beginnen. Mijn laatste weekend in Kaapstad heb ik dus ook al achter de rug, welke ik met name relaxend aan het strand, zwembad en in de shopping mall heb doorgebracht (het was ook zo heet!) Het was mijn laatste kans om hier dingen te gaan bezoeken en bekijken en dus ben ik afgelopen zondag in de townships geweest met een tour, iets ik nog stééds niet had gedaan.

Eerst hebben we een katholieke kerkdienst bijgewoond, die ik erg indrukwekkend vond. Veel gospelachtig gezang in een mooie taal, wat me af en toe gewoon kippevel bezorgde. Waarom is dat niet meer zo in Nederland? Ik heb er een filmpje van gemaakt, maar dat uploaden gaat hier niet. Die houden jullie dus nog van me te goed als ik in Nederland ben! De sfeer was erg open en de mis was globaal redelijk hetzelfde als in Nederland. Voorbeden, wat evangelie, een preek en het tafelgebed met de communie. Verder werden de visitors nog even speciaal genoemd en moesten wij opstaan en naar iedereen zwaaien. Het was echt bijzonder en ik ben erg blij dat we daar zo vroeg voor waren opgestaan na een avondje flink stappen. Hahaha!

Verder was er erg veel armoede. Heel veel kleine krotjes, maar soms ook wel meer stenen huisjes met gras ervoor. Veel rommel overal, hoopjes stenen en hout die niemand lijkt op te ruimen, kapotte hekken, veel kinderen en mensen op straat en eigenlijk heerste er best een gemoedelijke sfeer. Het viel me op dat er veel auto's rondreden en soms zelfs hele mooie! Waarom leven mensen in een krotje maar hebben ze wel een supermooie auto?
We hebben ook nog een kindertehuis bezocht, wat echt in veel slechtere staat was als waar ik werk. Het stonk er, de kindjes zaten in een lege kamer met vloerbedekking waar een televisie aanstond en renden meteen op ons, toch wel vreemden, af. Dat doen mijn kinderen niet. Die kijken als je nieuw bent eerst de kat uit de boom en komen dan pas bij je zitten of naar je toe geschuifeld. De eetzaal vond ik er dan wel weer schoon en goed uitzien. Ben toch wel erg blij dat ik de afgelopen weken in een schoon, frisruikend en modern huis heb mogen werken!

Maar goed genoeg geschreven voor nu. Ik ga mijn zwemspullen maar eens verzamelen en wat proberen af te koelen met een frisse duik in het Olympisch zwembad. Ik heb vrijwel alles van de Winterspelen gemist, dus ik poog het zo maar goed te maken met mijn eigen Zomerspelen, hahahaha! ;)