Ik was eventjes vergeten hoeveel lol je kunt hebben met gek doen! Niet dat mijn huisgenoten nooit gek deden daar in Kaapstad, maar het was anders gek (wellicht wel niet 'mijn' gek) en ik heb me dan ook intens vermaakt de eerste 24 uren met Liselotte in Pretoria! Wat heb ik die SNK(voor tekst en uitleg klik en scroll door naar cultuurshock no. 17) gemist!!

Op het vliegveld begon de hilariteit al toen we als een stelletje debielen op afstand naar elkaar stonden te gebaren, zwaaien, lachen en in stilte gillen. Toen ik eindelijk in het bezit was van mijn (helaas naar 'en-hij-zat-nog-wel-in-een-plastic-zakje' nagellak remover-stinkende) backpackrenden we zo goed en zo kwaad als dat in slow motion ging op elkaar af om alle aandacht op ons te vestigen met onze gekke gilletjes van blijdschap. Je zag mensen denken: 'dit was toch een binnenlandse vlucht!?' Hahahaha! Maar wij hebben er schijt aan!

Samen in de auto konden we niet ophouden met praten en móest ik natuurlijk ook even verslag doen van de hilarische Kulula-stewardess die door de intercom van het vliegtuig doodleuk vertelde dat 'everybody had to close the safety band around their GORGIOUS hips'. Leuke mensen die Afrikanen, had ik dat eigenlijk al ooit verteld?

In ieder geval, nadat ik kennisgemaakt had met haar hostpapa en -mama, schatten van mensen en hun twee honden (leve de allergie-pillen) zijn we na het eten met hostsister Lanami en haar vriendin gaan stappen in één of andere club. Nou, we hebben ons doodgelachen toen zij een leuke man zagen en ik vervolgens de totaal verkeerde op de foto zette (ik snapte al niet wat ze in dat bewakingsventje zagen...), Liselotte een Afrikaan flink op zijn nummer zetten door gruwelijk bot te reageren op zijn vraag waar we vandaan kwamen: 'From Holland, do you know where Holland is?' en de geweldige trip naar een volgende club met daarbij alle zes de Nederlandse jongens in het Bakkie. Hahahaha!

Die club bleek een soort Sokkie-bar te ziin en eerlijk is eerlijk, van Sokkie had ik nog niet eerder gehoord. Het is niet één of andere afstammeling van de Tokkie, maar het is een dans. Een stijldans om precies te zijn. In die club (wat meer een enorme kroeg was, met heel veel tafeltjes en stoeltje) was een grote dansvloer, zo'n gladde die je in een dansschool tegenkomt. En daar waren al die mensen aan het Sokkie-dansen. Uiteraard hebben wij ook een poging gewaagd, maar met onze goedgepoogde huppelige quick-step kwamen we nog niet echt in de buurt. Haha!

Als diehard Afrikanen zijn Lot en ik vanochtend (ZONDAGochtend) om half acht (toen waren haar hostouders al naar de kerk!!!) opgestaan om naar Johannesburg te rijden. Daar hebben we het Apartheidmuseum bekeken, wat erg indrukwekkend was. Bij de ingang kreeg iedereen een kaartje. Ik was een non-white person en Liselotte een white person, waarnableek dat we bij verschillende ingangen naar binnen moesten.

Liselotte: 'Worden we nou gescheiden?! Waarom dan?Ik wil niet gescheiden!'

Enik denk dat ze daarmeepreciesde insteek van het museum te pakken had! We waren onder de indruk! Na een bezoekje aan het voortrekkersmonument in Pretoria zelf is Lot nu haar tas aan het inpakken en probeer ik de mijne (en zijn inhoud) zo goed en zo kwaad als het gaat te ontdoen van de aceton-geur. Morgen gaan we op pad! Heb er zin in!!!!