Femke in Kaapstad...

Home sweet Home

'Ja, je verhalen heb ik niet allemaal bij kunnen houden hoor!', 'Ik wist dat je veel kon praten, Fem, maar je kan NOG veel meer schrijven'. Enkele reacties die ik kreeg op mijn blog de afgelopen eerste dagen in Nederland. En weet je? Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat iederéén uit mijn mailinglist de tijd had of nam om AL mijn verhalen te lezen. Een paar dagen terug in Nederland doet me alweer ruiken aan het gehaaste en volgeplande leventje van menigeen in Nederland en wat ook weerop mij staat te wachten. Ik adem nog even de vrijheidvan dezeeerste week in, nu ik nog lege agendabladzijden heb en waarin ikme metgedachten op oneindig (en onder een dik fleecedeken) nog even in Zuid-Afrika kan wanen.

Nee, iedereen heeft het druk in Nederland en dat wist ik. Maar Liselotte kreeg het bijvoorbeeld voor elkaar om een compleet dagboekje bij te houden van alles wat ze dacht, meemaakte en opmerkelijk vond. Verwoedde pogingen van mij leveren enkel en alleen een paar volgeschreven pagina's met een beknopte puntsgewijze opsomming van leuke belevenissen.Dan schrijf ik liever een blog. Niet alleen voor alle drukke mensen thuis, maar ook (en vooral) als herinnering voor mezelf. Bij deze dusmijnexcusesvoor al dieSPAM in ieders mailbox (héé, maar je kon je afmelden, hoor!).

Het is raar om terug te zijn in Nederland. Koud vooral.Terwijljulliezeggen dat het eindelijk lekker warm begint te worden, zit ikbibberend onder mijn dekentje. Het is behoorlijk afkicken van drie maanden rond de dertig graden naar minder dan twintig(en zondag zelfs maar 11)! Maar ik moet niet alleen wennen aan ijselijke temperaturen, in Nederland rijden we weer rechts. Was ik EIN-DE-LIJK gewend aan eerst naar rechts kijken, dan naar links en dan weer naar rechts, hier moet ik bij het oversteken weer drie keer nadenken hoe het ook alweer zat. Achterin de auto zit ik steeds weer in paniek met mijn armen te zwaaien wanneer ik ervan overtuigd ben dat papa de rotonde de verkeerde kant op neemt. Hmmm, ik heb duidelijk de meeste kilometers in mijn leven aan de linkerkant van de weg gereden. Haha!

Ookbesef iksteeds nét iets te laat dat het hier raar is om wildvreemde mensen enthousiast te begroeten en dan nog zoiets. In Zuid-Afrika staan de verkeerslichten aan de overkant van het kruispunt. Diep in gedachten stond ik gisterenmiddag met mijn fiets voor het stoplicht te staren naar (bleek achteraf) het voetgangerslicht, toen ineens de autonaast mij,voor mij langs rechtsaf sloeg. 'Huh?! Rijdt hij nou gewoon door ROOD!?' was mijn gedachte, waarna ik me plots realiseerde dat ik niet naar het juiste licht aan het kijken was.

Het zijn die kleine dingetjes die me doen beseffen dat ik nog even moet omschakelen, maarhet verwachte zwarte gat, wat ik vijf jaar geleden na mijn drie maanden in Frankrijk heel erg had, blijft vooralsnog uit. Ik ben niet down, verdrietig en weet niet wat ik moet gaan doen. Het is, om in apartheidstermen te blijven,meer een Coloured gat te noemen, een super blij gevoel om alles wat ik heb mogen zien en meemaken met een klein bitter randje omdat het nu alweer voorbij is.

Maar van één ding ben ik overtuigd: op een dag ga ik terug! Want Zuid-Afrika heeft absoluut mijn hart gestolen!

Reacties

Reacties

els

ja, gek he, dat iedereen je verhalen las .
je schreef ook zo leuk.
en ik zit nu buiten in de zon dit te typen, zonder jas of deken!!!!!!
ik hoop dat je snel weer gewend bent en dat het hier een lekkere warme zomer wordt
groetjes Els en eveline

Dennis

Haha! Nou, ik moet zeggen dat het soms teveel werd :P Maar goed, dan lees je het een ander moment of je slaat een verhaal over. Het is niet dat het een hoofdstukindeling was waar elk hoofdstuk een bepalende gebeurtenis bevat.

De temperatuur begint ook hier weer te stijgen, en in juni krijg je weer prachtige beelden uit het land waar je je nu nog thuis voelt; heimwee. Wat denk ik het belangrijkste aan je trip is, is dat als je dalijk weer een normaal, Nederlands (lees: druk) leventje hebt, je je bedenkt eens in de zoveel tijd even stil te staan en gewoon gelukkig te zijn. Te genieten van de rare blikken als je iemand vrolijk begroet! (of als je stilstaat voor een rood stoplicht, want dat schijnt hier ook niet meer normaal te zijn)

Mamma van Liselotte

Lieve Femke, ik denk dat iedereen ook wel weer blij is dat je heelhuids thuis bent, na 3 weken rondtoeren in een klein rood autootje, met een doldwaze vriendin, die vaak behoorlijk blond is...ben ik i.i.g. blij dat we jou weer op nederlandse bodem hebben.
Ook ik heb genoten van je verhalen, mij konden het er niet genoeg zijn,....vooral natuurlijk die van jullie toertocht samen. (vaak 's avonds als ik lekker even niks te doen had, ging ik nog maar weer eens voor de zoveelste keer jullie blog lezen en vooral foto's kijken)
Dat je terug wil is een goed teken en dat zwarte gat !! Hoeft niet laat het maar lekker Kleuren !!
Ik hoop dat je snel een keertje naar Roermond komt, om alle foto's te laten zien en je verhalen te vertellen. Misschien als Liselotte terug is, doen we lekker een brai !! (jullie hebben ervaring)
Heel veel liefs van Anja (en die telefoonkaart zie ik wel komen).

Sabine

Hey Femke!
Je schrijffrequentie was inderdaad indrukwekkend, maar het was nog indrukwekkender hoe je er keer op keer zo'n leuk stuk van wist te maken! Dat gaat nog saai worden voor ons (lezers) nu je weer opgeslokt gaat worden door het nederlandse leven!
Wat is je plan voor na deze accomodatie-week?
groetjes,
Sabine

willemien

Femke in Kaapstad... de titel geeft al aan dat je met je hoofd nog niet terug in Oss bent. Maar Home Sweet Home klinkt ook weer goed...
we hebben genoten van je verhalen en we gaan dat zeker missen. Maar het was ook leuk je weer in Oss te zien. Sterkte met de kou en het Hollandse tempo.
groetjes
Martien en Willemien

Jody

nou Fem, ik ben blij dat je weer trug bent, heelhuids en zoveel rijker dan je vertrok, rijk aan gedachten, verhalen, fotos, gevoelens, indrukken, echt geweldig toch.
Ik heb een nichtje dat nu in USA zit, en ik kan je vertrouwelijk mededelen dat die nog niet de helft van jouw vertelkunst heeft!

Bloggen is verslavend, dat weet ik uit ervaring, dus we horen je vast nog wel,

liefs welkom trug, dikke kus Jody

ellen

Welkom terug in Oss!

Yvon

He Fem,

Ja en zo zie je de tijd vliegt...
Maar wat een boel mooie dingen heb je meegemaakt zeg!! Wij mogen nog 2 weekjes genieten van het moois van Peru en dan zijn wij ook weer terug in het koude Nederland (hopelijk is het dan weer wat warmer!).

Succes met het wennen en met het solliciteren ?! brrrr

Liefs Yvon

Liselotte

ONZE hartjes zijn gestolen! En schat, ik zie het wel zitten om nog meer landen met jou aan te doen die onze hartjes kunnen stelen, hihi, want ik mis het giechelen en stomme opmerkingen maken......! Wie gaat nu verbaasd aan mensen vragen of hun naam 'virgin' betekent? Of wie gaat mij uitlachen als ik vraag of de 7/11 tot 12 uur open is? Please....kom gewoon terug, om weer met mij lol te maken!! Kusjesssssss

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!